Most na Kall

W listopadzie 1944 r. jednostki 28. Dywizji Piechoty U.S.A. parły w kierunku strategicznie ważnej wioski Schmidt tak zwanym “szlakiem Kall”, czyli gruntową drogą przecinającą gęsty las. Po ośmiu dniach walk „bitwa o Schmidt” zakończyła się porażką Amerykanów. Wycieńczeni żołnierze amerykańscy zostali zmuszeni do wycofania się na linię frontu w Vossenack. Cofając się spod Schmidt, niedobitki musiały przejść przez most na Kall. W tym czasie dolina rzeki została już częściowo odbita przez Niemców. Pomiędzy 7 a 9 listopada dr Stüttgen, niemiecki kapitan korpusu medycznego, zdołał kilkakrotnie wynegocjować wstrzymanie ognia wokół mostu, co pozwoliło na opatrzenie rannych żołnierzy obu stron. Trudny teren ograniczał efekt zawieszenia broni, niemniej niemieccy lekarze i sanitariusze uratowali życie również wielu żołnierzom amerykańskim. Po wojnie, gubernator stanu Pensylwania odznaczył doktora Stüttgena za ten akt humanitaryzmu. Wydarzenia na moście Kall zostały uwiecznione na obrazie „Pora leczyć rany” [‘A Time for Healing’], znajdującym się w muzeum Gwardii Narodowej Stanów Zjednoczonych. Kopię obrazu można zobaczyć w muzeum ‘Hürtgenwald 1944 und im Frieden’ w Vossenack. Na moście w jego dzisiejszym kształcie stoi rzeźba autorstwa Michaela Pohlmanna, przypominająca przejeżdżającym o tej kropli humanitaryzmu w epicentrum horroru: „Nie chciałem stworzyć heroicznego pomnika, niczego, co byłoby teatralne, żadnego patosu. Chciałem skromną, prostą rzeźbą w skale upamiętnić miejsce, gdzie rozsądek – a może emocje – stworzyły płaszczyznę spotkania się na gruncie humanitaryzmu.”